Rozdział 12 - Nie pozwolę by ktoś mi go odebrał.

Cześć kochani.
Tak, tak.. nareszcie dodałam. Jednak ten rozdział jest bardzo króciutki za co bardzo przepraszam bo musieliście na niego tyle czekać. Obiecuje, że następny będzie dłuższy bo będzie się działo dużo rzeczy, a w tym rozdziale.. um.. jakoś nie miałam pomysłu ani weny. Eh.. w dodatku przykro mi, że pod walentynkowym  one-shotem było tak mało komentarzy :c.
No cóż.. zapraszam do czytania :

Sasuke siedział na parapecie w szkole i spoglądał za okno, o które przy okazji opierał głowę. Cały czas modlił się tylko o to by po powrocie do domu, blondyn dalej w nim był. Tak, Naruto został u niego w domu. Gdy wychodził do szkoły jego ukochany smacznie sobie spał wtulony policzkiem w poduszkę. Jednak trudno było stwierdzić czy Minato po obudzeniu się od razu do nich nie przyszedł i nie wziął stamtąd swojego syna. W prawdzie Itachi mu obiecał, że gdyby coś się działo to da znać, ale trudno stwierdzić co tak naprawdę myślał. W końcu nie chciał by jego młodszy braciszek urywał się z lekcji, a to było oczywiste, że onyskowooki byłby w domu szybciej niż przyszedł by sam raport doręczenia. Do Uzumaki'ego nie mógł zadzwonić bo zabrano mu telefon, poza tym nie chciał dzwonić bo przecież wszystko mogło być dobrze i niepotrzebnie by go budził ze snu, w którym mógł brać udział. Szczerze przyznawał, że uwielbiał słuchać jak niebieskooki opowiadał mu o swoich świńskich snach, gdzie obydwoje się pieprzyli wszędzie i na wszystkim. 

Zadzwonił dzwonek na lekcje, a Uchiha jak zwykle wszedł ostatni. Usiadł na swoim miejscu, kątem oka spojrzał na pustą ławkę blondyna i zacisnął lekko pięści. Wziął głęboki wdech, wsadził słuchawkę do ucha i zaczął uważnie obserwować każdego z osoba lekko mrużąc oczy. Miał pewien pomysł jak sprawdzić kto o nich wiedział i ich wydał. Stukał palcami o ławkę i wsłuchiwał się w słowa piosenki... przez to wszystko przyprawiało o szybsze bicie serca. Spojrzał na klamkę od drzwi, a potem jak wrota się otwierają. Chrząknął i spojrzał za okno. Spodziewał się jakiegoś nudnego i bezsensownego komunikatu typu "Na trzeciej godzinie lekcyjnej idziemy na salę gimnastyczną, na której odbędzie się apel poświęcony temu i temu..". Zmrużył oczy wpatrując się w jakąś kobietę pchającą wózek z dzieckiem, a potem przez dziwne przeczucie spojrzał na Shizune, która stała przy tablicy i rozmawiała z ich wychowawcą, który wyglądał na zmieszanego i zdziwionego. Pokiwał głową i zabrał kartki od kobiety, która po chwili wyszła. Uchiha poprawił się na krześle i uważnie przyjrzał się kartką, które trzymał Kakashi. Gdy mężczyzna poprosił o uwagę, szepty ucichły i wszyscy skierowali na niego ciekawie wzrok. Brunet miał bardzo złe przeczucie, dlatego pierwszy raz, uważnie słuchał jakiejś informacji, którą ogłaszają na forum klasowym.
Srebrnowłosy chrząknął i skinął głową. Następnie zaczął...
- Moi drodzy. Zapewne wyda wam się to bardzo dziwne i niezrozumiałe, ale proszę zachować spokój i powstrzymać się od zbędnych komentarzy.. - Rozejrzał się patrząc na niezrozumiałe miny uczniów, pokiwał głową i odetchnął. Kontynuował. - Uzumaki Naruto nie będzie już z wami uczęszczał do tej klasy ani szkoły. - Poinformował i odłożył kartki na biurku. - Został przed chwilą wypisany. I prosił o to by was pozdrowić. - Uśmiechnął się. - Więc was pozdrawiam. - Chrząknął i usiadł na krześle. - No to teraz możemy zaczął lekcje.
Sasuke siedział z szeroko otwartymi i wściekłymi oczami. Mocno zaciskał pięści, kręcił lekko głową. Wściekle wstał, wywracając krzesło. Głośny huk rozniósł się po klasie spowodowany upadkiem krzesła. Cicho warknął i spojrzał na swojego wychowawcę, który patrzył na niego bynajmniej zdziwiony jego zachowaniem. W końcu brunet zawsze był spokojnym i opanowanym uczniem. Nie rozumiał jego zdenerwowania.
- Sasuke, czy coś się stało..? - Zapytał patrząc na niego, tak jak inny uczniowie. Prócz Sakury, która patrzyła na tablicę z lekkim uśmieszkiem.
Spojrzał na tył jej głowy z pogardą, złapał swoją torbę i wybiegł z klasy z trzaskiem. Biegł przez korytarz zaciskając mocno zęby aż w końcu wparował wściekle do gabinetu dyrektorki, która wychyliła oczy zza jakiś dokumentów i spojrzała na niego z uniesionymi brwiami. Zamknął trzaskiem drzwi, a potem uderzył otartymi dłońmi o jej biurko, które pod taką siłą mocno drgnęło.
Blondynka chrząknęła, odłożyła papiery. Założyła nogę na nogę i skrzyżowała ręce pod swoim dużym biustem. Uniosła lekko głowę zaciekawiona dlaczego ten gówniarz tak bezczelnie wparował do jej gabinetu przerywając jej pracę i jeszcze ze zniewagą uderzając w JEJ biurko, które było już którymś z kolei biurkiem w tym miesiącu. No cóż kobita się troszkę denerwowała, spróbujmy ją zrozumieć, nie?
- Dlaczego Uzumaki Naruto został wypisany?! - Podniósł głos. - I kto go do jasnej cholery wypisał!?
- Uzumaki został wypisany przez swojego ojca. Pana Minato. A dlaczego? - Wstała. - Jakieś powody rodzinne. - Chrząknęła i zaczęła spacerować zza biurkiem, na jej twarzy pojawił się lekkim, ale groźny uśmieszek. Spojrzała na niego, a potem także uderzyła w biurko, które lekko strzeliło. Pochyliła się i spojrzała mu w oczy. Jego wzrok był bezczelny, chłodny, wściekły i pusty. Natomiast jej nie za wesoły, ostrzegający i czekający na wyjaśnienia. - Nie wiem co cię tak zdenerwowało, Uchiha. - Warknęła. - Ale jeszcze raz wparujesz tutaj w taki sposób, a obiecuje ci, że wylecisz z tej szkoły szybciej niż przypomnisz sobie jak się przeprasza! - Ostrzegła.
Cicho prychnął pod nosem, odsunął się od biurka i wyszedł z trzaskiem.
- Uchiha.. - Warknęła cicho i pokręciła głową. Opadła na swoje krzesło i głośno odetchnęła. - Zmęczyłam się.
Ostatnia lekcja minęła dość spokojnie. Mimo, że brunet dzwonił by się upewnić, że jego ukochany jest w domu to nadal się martwił tym wszystkim. Minato go tak nagle wypisał i zapewne bez uzgodnienia tego ze swoim synem co było po prostu chamskie i niedorzeczne. Gotował się cały w środku. Wyszedł nerwowo ze szkoły i stanął przy murku czekając na pewną osobę. Spoglądał na drzwi.
Minęło pięć minut, potem dziesięć i w końcu wyszła. Różowo-włosa o mocnych zielonych oczach. Ubrana w obcisłe, czarne jeansy i czerwony płaszczyk. Na ramieniu wisiało ucho od jej torebki. Chwilkę gadała jeszcze ze swoimi koleżankami. Pocmokały się po policzkach na pożegnanie i każda poszła w swoją stronę. Haruno spojrzała w stronę gdzie stał brunet. Rozglądnęła się ukradkiem, wzruszyła lekko ramionami i ruszyła uśmiechnięta w jego stronę. Z gracją przeplatała nogę przez nogę. Schowała ręce do kieszeni płaszcza i zatrzymała się przed nim, uniosła lekko głowę i spojrzała na jego kamienny wyraz twarzy.
- Sakura.. - Zaczął obojętnym i chłodnym tonem.