Prolog

Cała klasa czekała na przybycie nauczyciela, który wiecznie się spóźniał. Grupka uczniów stała przed salą ciesząc się, że lekcja języka polskiego mija. Jedynie Sasuke Uchiha siedział na parapecie niedaleko drzwi od klasy. Słuchając jakieś piosenki, która według niego mówiła o jego życiu. Nie obchodziło go to czy są w sali czy na korytarzu i czy jest nauczyciel lub go nie ma. Dla niego nie miało wielkiego znaczenia to, ponieważ przez cały dzień w szkole siedział cicho.Sala, a korytarz różniło się dla niego tylko tym, że na lekcji nie mógł mieć dwóch słuchawek i głośno słuchać muzyki. Głowa chłopaka były zwrócona w stronę okna. W tej chwili patrzył na jakąś kobietę i mężczyznę, którzy wspólnie pchali wózek z malutkim dzieckiem. Od razu mu się przypomniały drastyczne sceny z jego dzieciństwa. Wieczorem, bawił się jeszcze z mamą w chowanego, później z tatą czytał mangę. A w głębokiej, straszliwej, czarnej nocy Itachi wyjmowała 5 letniego chłopca z płomieni. Szarpał się by uratować kochających rodziców, ale starszy brat ściskał go w objęciach. Sasuke jako mały chłopczyk widział jak jego cały dom wraz z rodzicami płonie i znika z powierzchni ziemi. Z dziecka,które nie wytrzymało dnia bez śmiechu, zabawy i wygłupiania, stał się piętnastoletni chłopak, który zaczął ubierać się w ciemne kolory, słuchać głośnej buntowniczej muzyki oraz ograniczać się w wszystkich możliwych uczuciach. W jego sercu panowała nienawiść, żal, smutek i ta straszliwa samotność. Co prawda miał brata, ale nikogo poza tym. Fakt faktem wszystkie dziewczyny.. no dobra.. wszystkie prócz Hinaty się za nim uganiały. Nazywały go swoim Bogiem Seksu. Zdarzyły się przerwy, na których plotkowały i zapomniały o tym by iść pomęczyć biednego Sasuke swoimi nudnymi i nic nie wartymi ploteczkami i prośbami by się z nimi umówił lub przynajmniej pozwolił by mogły go odprowadzić do domu. Chłopak nie uważał się za geja. Co prawda wielu chłopaków mówiło, że nim jest, bo kto normalny nie chce żeby dziewczyny tak na niego leciały. Nie raz miał okazję by pooglądać te idealne dziewczęce figury w samym stroju kąpielowym, ale on nie chciał. Nie był on najbardziej lubianym przez chłopaków, może przez zazdrość, a może przez fakt że sam się nie starał o jakąkolwiek przyjaźń. Na wszystkich przedmiotach siedział sam. A co z wychowaniem fizycznym ? Po prostu nie ćwiczył. Jego straszy brat mu pisał zwolnienia choć niechętnie, nie rozumiał dlaczego jego młodszy głupi „braciszek” nie chce ćwiczyć, i na tym jednym jedynym przedmiocie się odstresować.

Przed klasą zjawiła się właśnie pani Shizune. Była ona sekretarką dyrektorki tego liceum. Pani Tsunade była nawet miłą osobą, dopóki ktoś jej nie wkurzył.Może i była dyrektorką, ale często wychodziła ze swojego gabinetu i spacerowała po korytarzu na przerwach. Gdy zauważyła kogoś smutnego zawsze podeszła i pytała o co chodzi. Gorzej było jak ktoś nie odpowiedział.. w sumie nie było chyba takiej osoby, która by się odważyła.. no prócz Sasuke.

Sasuke powoli zwlókł się z parapetu, można powiedzieć, że chciało mu się płakać przez wspomnienia, ale ani jedna łza nie spłynęła. Jego czarne jak atrament oczy niebyły nawet szklane, po prostu jakby był zaszczepiony na płacz.

Uchiha wszedł ostatni z uczniów do klasy. Od razu poszedł w stronę swojej ławki. Jak to na jednego z głównych bohaterów przystało była to ostatnia ławka pod oknem.Jego znajomi z klasy byli jakoś dziwnie podekscytowani, jak zwykle zignorował to. Dziewczyny w klasie próbowały szeptać, ale coś im nie wychodziło. Tak więc z tego co Sasuke usłyszał mówiły coś o jakimś chłopaku, tym razem nie o nim samym. W ciągu paru sekund wszyscy pobiegli to swoich ławek i stali przy nich jakby umieli czytać w myślach i wiedzieli, że ktoś zaraz wejdzie do klasy. Pani Shizune stała bardzo uśmiechnięta przy biurku. Uchiha był jedynym, który siedział rozwalony w ławce. Do klasy weszła pani dyrektor, wychowawca II b –pan Kakashi i jakiś blond włosy chłopak, który miał uśmiech od ucha do ucha, i cudem mieściły mu się na twarzy rumieńce. Tsunade stała i przejechała wzrokiem po całej klasie z dumną, że tak uprzejmie się zachowali. Jej usta opadły gdy dojechała do rzędu pod oknem.

-Sasuke mógłbyś wstać ? – zapytała jeszcze spokojnym głosem

Chłopak odpowiedział prychnięciem i wstał, opierając się dłońmi o ławkę.

-Dziękuje – powiedziała sarkazmem – Od dzisiaj to jest wasz nowy kolega.

-Jestem Naruto Uzumaki – przedstawił się dość głośno.  

Sasuke już wiedział, że będą z nim kłopoty i szczerze wątpił, że nie obejdzie się bez kłótni.

Oby dwie panie opuściły klasę. W sali zapanował chaos.

- Hai,hai, hai – zaczął nauczyciel – ze względu, że dzisiaj mamy dwie lekcje, które są waszymi ostatnimi w tym dniu – już po tych słowach prawie cała klasa miała uśmiech na twarzy – odpuszczę wam.

Uczniowie okazali swoją radość krzykami jak to fajnie, jaki pan Kakashi jest fajny itd.

- Ale pod warunkiem, że zajmiecie się nowym uczniem – postawił warunek, po czym usiadł na krześle i wyjął z szufladki książkę.

Naruto wtopił się w tłum momentalnie. Wszyscy byli zachwyceni, mieli tyle dopowiedzenia, chcieli mu zadawać mnóstwo pytań jak i chcieli sami odpowiadać na jego pytania. Pierwszym jego pytaniem było kim jest ten w ławce, który jako jedyny nie cieszy się z nowego ucznia i z luźnych lekcji. Odpowiedzi jakie słyszał lekko go przestraszyły. Dostał nie jedną radę, która mówiła o tym iż jeśli chce być szczęśliwym uczniem, to żeby nie zbliżał się do Sasuke. Jednak Uzumakiego ciągnęło do niego. Już z początku rzuciły mu się jego śliczne czarne oczy, które były jak hipnoza. Odważył się mimo ostrzeżeń i podszedł do ucznia.

-Jesteś Sasuke Uchiha, tak ? – zapytał z wyciągniętą ręką.

- Ta..bo co ? – zapytał zobojętniały, wyjmując słuchawkę.

Jednak nie spojrzał na niego jak na innych, którzy próbowali na samym początku z nim porozmawiać. Gdy spojrzał w jego błękitne oczy ukuło go coś w klatce piersiowej. Nie umiał sobie odpowiedzieć co to miało oznaczać. Jego, ciężko zauważalne źrenice, które zlewały się z tęczówkami strasznie się powiększyły.

-Jestem Naruto Uzumaki – przedstawił się jeszcze raz.

-Słyszałem – odpowiedział chłodno – jeśli to tyle to żegnam – dodał.

- Nie wiem czy wiesz, ale powinieneś uściskać moją dłoń i nią lekko potrząsnąć – chłopak powiedział to bez żadnego zawahania się. Kiedy zobaczył minę Uchihy od razu wiedział, że mu się nie spodobało to co właśnie wyleciało z jego ust,jednak on walczył dalej - Wiesz.. w mojej dawnej szkole był taki chłopak..przypomniał trochę ciebie.. oczywiście nie pod względem wyglądu – zaśmiał się –wolał tak jak ty w nic się nie mieszać, mieć czyściutkie rączki jak jakiś książę – pod tych słowach Uchiha gwałtownie wstał z krzesła.

Chwycił nowego za szyje i przyciągnął bliżej swojej twarzy.

-Powtórz ! – podniósł głos nie zwracając uwagi na wychowawcę.

- A której części książę nie zrozumiał? – wydusił z siebie powstrzymując się od śmiechu.-Ty.... – zaczął- Dobra koniec przedstawienia, chyba że chcecie normalne lekcje – z tłumu z gromadzonej klasy wyszedł nauczyciel. Sasuke puścił Naruto i pozwolił mu odejść. Zdenerwowany włączył muzykę i odpłynął w swój świat ignorując osoby, które coś o nim szeptały. Lekcje minęły spokojnie, w śmiechu i wygłupach. Naru odpowiadał jakieś szczegóły osobie, zwięźle i na temat żeby jak najszybciej usłyszeć o nauczycielach,szkole, mieście i przede wszystkim o nerwowym i przystojnym koledze z klasy. 

--------

Mam nadzieje, że prolog się wam w miarę podobał. Nie wyszedł on najlepiej, może dlatego, że jakoś nie idzie mi pisanie prologów. Pierwszy rozdział będzie na pewno ciekawszy, tym bardziej,że mam masę pomysłów. Prawdopodobnie ukarze się za parę dni, ponieważ piszę jeszcze jednego bloga więc muszę pisać notki tu i tu.